Z zakwasem chlebowym mam do czynienia gdzieś od roku. Moje pierwsze podejścia wynikały głównie z ciekawości. Jak wygląda „opieka” (tak tak) nad nim, jak upiec z nim chleb. I od razu wspomnę, że nie stworzyłam go sobie od początku, tylko kupiłam przez internet od babeczki, która zbiera kasę na koci dom tymczasowy, sprzedając właśnie swój zakwas (na żur także). Jak będziecie chcieli na nią namiary, napiszcie do mnie, chętnie się z Wami nim podzielę. Wracając jednak do samego zakwasu, pobawiłam się nim jakieś dwa miesiące, zużyłam go do końca i o nim zapomniałam.
No i jakiś miesiąc temu musiałam do niego wrócić. Teraz w tygodniu muszę piec około dwóch bochenków chleba żytniego na zakwasie. Przez kolejne 6-8 miesięcy, może i rok. Od czasu do czasu kupuję tego typu pieczywo także w sklepach, ale samo pieczenie jest tak przyjemne, że nie widzę powodu, żeby z niego zrezygnować. Nie mówiąc już o tym, że naprawdę wiem co jem. Dla mnie to obecnie mega ważne (ważniejsze niż zazwyczaj).
Nie będę się rozpisywała na temat karmienia zakwasu, jego aktywności i innych gramatur, w internecie jest wiele mądrych blogów na ten temat, na pewno coś znajdziecie.
Mój zakwas jest podobno 100% żytni i taką też mąką go dokarmiam. Najczęściej 2000, czasem mąką z niższego przemiału (ale raczej powyżej 1000).
Chleb żytni na zakwasie to chleb ciężki, z puszystością ma tyle wspólnego co ja z hodowlą rozwielitki. Jest to chleb bardzo sycący i zdrowy. Chociaż nie powinno się go jadać na diecie wątrobowej, więc w tym wypadku jest raczej szkodliwy (tego typu diety też już mam przemielone). Taki chleb po prostu trzeba lubić. Na szczęście coraz więcej ludzi go jada. U mnie na śniadaniach nikt nie marudzi, że nie dostaje puszystych, chrupiących pszennych bułek. To cieszy. Nawet bardzo. Nie pamiętam już kiedy ostatnio zaserwowałam takie pieczywo na poimprezowych śniadaniach. Zabijcie mnie, nie pamiętam.
Dodatki? Ja dodaję różne, zależy co zalega mi akurat w szafkach. Słonecznik, otręby, siemię lniane, pestki dyni. A teraz pomyślałam, że może dodatek orzechów będzie ciekawą opcją. Póki co żurawina i inne tego typu rzeczy odpadają, ale jak Wy macie ochotę, nie krępujcie się.
Przepis, z którego korzystam jest z bloga magazynbieganie. Dla mnie jest kompletny. I chyba najprostszy, z jakim miałam styczność.
Pieczcie na zdrowie.
Jeżeli ktoś z Was wszedł na ten przepis ze względu na candidę, przeczytajcie tekst poniżej.
Parę słów jeszcze na temat diety. Będę musiała wklejać takie informacje prawie pod każdym przepisem, który podepnę sobie pod candidę, żeby mnie nikt nie zjadł.
Nie jestem lekarzem, nie jestem dietetykiem. Jestem żoną faceta, który jest w trakcie leczenia boreliozy. A przy tymże konkretnym leczeniu (ILADS) niezbędna jest właśnie dieta przeciwgrzybicza (która w naszym przypadku może potrwać nawet rok).
Ogólne założenie tej diety to rezygnacja z cukru (w tym słodkich owoców, miodu, itp.), mąki pszennej, drożdży, grzybów, alkoholu, czerwonego i tłustego mięsa, produktów zawierających ocet (poza octem jabłkowym, który jest dopuszczalny), sklepowych wędlin z kiepskim składem, itd.
Co można jeść? Jajka. Kiszonki (ogórki, kapusta, rzodkiewka), warzywa (zwłaszcza zielone), przeciwgrzybiczo działa cebula, czosnek (tych używam sporo), świeże zioła, kaszę jaglaną (jest bardzo wskazana) i gryczaną (najlepiej niepaloną), soczewicę, ciecierzycę, oleje tłoczone na zimno (oliwa z oliwek, olej rzepakowy, z wiesiołka, lniany, kokosowy), ryby, drób, pestki dyni, niektóre orzechy, sezam, makarony żytnie, orkiszowe (od czasu do czasu), brązowy ryż, mąkę żytnią. Wskazane jest używanie przypraw jak: curry, kurkuma, imbir. Z owoców można jeść grejpfruta, awokado. Czasem można pozwolić sobie na kwaśne jabłko lub niedojrzałe kiwi. Coraz częściej spotykam się także z informacją, że granat także jest dopuszczalny.
Co z nabiałem? Z nabiału można jeść od czasu do czasu jogurty naturalne (najlepiej te zawierające bakterie lactobacillus acidophilus lub bifidobacterium infantis), chude twarogi i mozzarellę. Preferowane jest jednak raczej mleko owcze i kozie (można np. jeść fetę zrobioną na bazie tylko tych mlek, sery pleśniowe oczywiście są zabronione).
Ogólnie jemy produkty jak najmniej przetworzone.
Nie rezygnujemy z warzyw takich jak burak, pomidor, papryka. Na początku miałam co do nich wątpliwości, ale dietetyk powiedział, że można. Oczywiście wszystko będziemy jeść z umiarem. Do naszego jadłospisu wjeżdżają także z powrotem suszone pomidory i passaty (o jak dooobrze), co do których też nie byłam pewna.
Ważne jest żeby czytać składy produktów i z automatu wyrzucać te, w których jest cukier, ocet, chemia i inne niewskazane badziewia lub po prostu zabronione składniki.
Jeżeli macie jednak jakieś wątpliwości odnośnie któregoś z moich przepisów, po prostu go pomińcie. Ja też je długo miałam i też omijałam niektóre przepisy znalezione w internecie. Na dodatek nadal spotykam się ze sprzecznymi informacjami, jeżeli chodzi o dozwolone produkty. To dotyczy nabiału (niektórzy mówią, że jest kategorycznie zabroniony, inni piją kefiry, zsiadłe mleka, jogurty), warzyw pokroju czerwona papryka, burak, pomidor, mąki orkiszowej, owoców, itp. I bądź tu mądry.
Ja inspiracje czerpię z książki „Leczenie dietą. Wygraj z candidą” Marka Zaręby, z bloga qchenne-inspiracje, sugeruję się także wytycznymi lekarza zakaźnika i przede wszystkim dietetyków.
Mam nadzieję, że przepisy z kategorii candida będą dla Was inspiracją. Tylko inspiracją. Lub aż.
Miary objętości na blogu:
szklanka 250 ml, łyżeczka 5 ml, łyżka 15 ml.
Składniki:
400 g mąki żytniej (ja użyłam typu 2000)
1,5 szklanki letniej wody
150 g aktywnego zakwasu chlebowego (ja użyłam żytniego)
1 szklanka ulubionych dodatków (łuskane pestki słonecznika, dyni, siemię lniane, itp.)
1 łyżeczka soli
Mąkę wsypujemy do miski. Dodajemy do niej zakwas, dodatki, sól i wodę. Wszystko dokładnie mieszamy (najlepiej drewnianą łyżką). Masa będzie klejąca, uprzedzam. Keksówkę cienko smarujemy olejem, ciasto przekładamy do keksówki (można je delikatnie wyrównać palcami lekko posmarowanymi olejem). Przykrywamy wilgotną ściereczką i odstawiamy do wyrośnięcia w ciepłe miejsce na jakieś 6-12 godzin. Tak, tyle to niestety trwa (czasem nawet dłużej). Zakwas potrzebuje więcej czasu niż drożdże. I nie wyrasta jakoś spektakularnie, na to też weźcie poprawkę.
Wyrośnięty chleb wkładamy do rozgrzanego do 220 stopni piekarnika. Po ok. 20 minutach zmniejszamy temperaturę do 180 stopni i pieczemy przez kolejne 30-35 minut. Gotowy chleb wyciągamy z piekarnika i odstawiamy do ostygnięcia.
Keksówka w jakiej piekłam chleb miała wymiary 25×11 cm.
Podobne przepisy:
Chleb żytnio-gryczany na zakwasie
Chleb pszenno-żytni na drożdżach
Chleb z garnka
Chleb pszenny na drożdżach z płatkami owsianymi
Chleb pszenno-żytni z żurawiną i pestkami dyni
Chleb razowy z żurawiną i orzechami włoskimi
Chleb żytni na zakwasie z ziarnami